สิฮ้องให้ตายเขาคงบ่หวนกลับคืนมา
แม้น้ำตาสิไหลเป็นโอ่ง
เขาหลุดลอยไปแล้วโอ่งโล่ง คือลูกโป่งสวรรค์
สิฮ้องให้ตายจนหยดน้ำตาเป็นสายเลือด
คนใจร้ายก็คงบ่คืนหัน
แพงน้ำตาเจ้านั้น ไว้เบิ่งแม่ตาย
ให้ถือว่าเขาผ่านมาให้ช้ำ ในคืนนั้น
ที่ผ่านมาให้มันเป็นเพียงฝัน เดี๋ยวก็ผ่านไป
อย่าไปให้ค่า กับคนบ่มีหัวใจ
คงบ่ถึงตาย แค่คนๆ เดียว
มื้อเจ้าฮ้องไห้ เสียใจ เขาคงกอดไผมีความสุข
เขาอาจแก้เสื้อนอนฟูกนุ่มๆ บนเตียงนั้น
เมื่อเจ้าโพสต์เจ็บ อัปสตอรี่ เขาคงสุขีมีหยังกัน
เจ้าบ่กินข้าวหลายวัน มันกินชาบู
เจ้าบ่กินข้าวหลายวัน มันกินชาบู
ให้ถือว่าเขาผ่านมาให้ช้ำ ในคืนนั้น
ที่ผ่านมาให้มันเป็นเพียงฝัน เดี๋ยวก็ผ่านไป
อย่าไปให้ค่า กับคนบ่มีหัวใจ
คงบ่ถึงตาย แค่คนๆ เดียว
มื้อเจ้าฮ้องไห้ เสียใจ เขาคงกอดไผมีความสุข
เขาอาจแก้เสื้อนอนฟูกนุ่มๆ บนเตียงนั้น
เมื่อเจ้าโพสต์เจ็บ อัปสตอรี่ เขาคงสุขีมีหยังกัน
เจ้าบ่กินข้าวหลายวัน มันกินชาบู
เจ้าบ่กินข้าวหลายวัน มันกินชาบู